Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010
ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ
Μες στο καταμεσημερο που ' ναι ο ηλιος νταλα
Αδιαφορώ να ξέρω πια τι κάνει... πού πηγαίνει,
Είν' η καρδιά μου σα κερί που λιώνει αναμμένο
Οταν το στομα δεν μπορει μονο του να μιλησει
Φωτιά μεγαλή πυρκαγιά σκορπά κάθε ματιά σου
Συγνωμη που σ'αγαπησα, και για οτι εχω κανει,
Μου εμαθες να αγαπω να νοιαζομαι για σενα
Το σ'αγαπω ειναι ευκολο τα χειλη να το πουνε
Μην με ρωτάς αν σ'αγαπώ γιατί αντοχές δεν έχω
Το σ' αγαπώ είναι γλυκό, ακόμη κι αν πονάει,
H μερα μου εφτιαχτηκε με το που μου 'πες γεια σου
Κάνω ζωγράφο την καρδιά πινέλο το μυαλό μου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου